De wanen

Een voorstelling die ruimte geeft aan de onaangepaste geest. Over de vrijheid van fantasie en de realiteit van onze verbeelding. Dichter Ingmar Heytze onderzocht tijdens een residentie in de psychiatrie verschillende stoornissen en werkte dit samen met regisseur Olivier Diepenhorst uit tot een toneeltekst. Een monoloog met vele gezichten.

Het decor bestaat uit 275 smalle, vaalgele stokken; deze vormen samen een wereld waarin de acteur kan verdwijnen of in gevangen komt te zitten. Van voren oogt het chaotisch, van de zijkant zijn het strakke rijen, als een verwijzing naar het brein. De spiegelvloer verdubbelt het beeld en vervaagt de grens tussen werkelijkheid en voorstelling. Om het publiek deel te laten worden van deze verwarrende wereld, loopt de spiegelvloer door op de tribune en zitten zij op gele stoelen.