Altijd aan

In Altijd Aan geeft Pieter Verelst een eerlijke inkijk in zijn voortdurend draaiende, absurde brein. Vanuit de ervaring van ADHD en overprikkeling toont hij een hoofd vol impulsen, ideeën en kronkelende logica die nooit helemaal tot rust komt. De voorstelling gaat over intens willen leven en alles willen meemaken, veel willen betekenen voor anderen, maar daarbij jezelf soms verliezen. Verelst bevraagt wat “normaal” zijn eigenlijk betekent en of er echt iets mis is met chaos of een unieke kijk op de wereld.

Het beeld toont een plat hokje, symbool voor het vakje waarin mensen met ADHD vaak geplaatst worden. In de voorstelling rekt dat hokje uit en wordt het groter: vanuit een ander perspectief kan het een ruimte vol ideeën, verbeelding en mogelijkheden worden, in plaats van een beperkend label. In het midden zijn met lijnen de contouren van de deur van de psychiater geschetst — de plek waar Pieter voortdurend naartoe blijft bewegen om de uitslag van zijn ADHD-test te horen. Aan het einde verschijnt die diagnose op een musicalachtige, theatrale manier vanuit die deuren.

‍